Eser, çiçeklerin dans eder gibi göründüğü, etkileyici bir beyaz clematis buketini yakalar; zarif yaprakları hafif bir parıltı yayar. Monet, kalın, ifadeci fırça darbeleri kullanarak sadece doku eklemekle kalmaz, aynı zamanda bu çiçekleri hareket ettiriyormuş gibi bir his yaratır. Arka plan, zengin yeşillikten oluşan bir dizi, çiçeklerin saflığını vurgulamak amacıyla kullanılır; beyazın parlaklığını doğanın derin organik havası ile zıtlaştırır. Bu çiçeğin deneyimi hem geçici hem de kalıcıdır; Monet'in bizi gizli bir bahçeye davet ettiği hissini verir, zamanın yavaşladığı, bize yaşamın bu muhteşem güzel çiçeklendiği anında kaybolma fırsatı tanır.

Renk paleti uyumlu bir melodi çalar; sarılar, canlı beyazlarla iç içe geçerek daha derin yeşil tonlara karşı canlı vurgular oluşturur. Duygusal etki belirgindir; neredeyse yaprakların hafif bir meltemde birbirine dokunduğunu duyabiliyormuşuz gibi hissederiz. Bu parça, realizmin katı kısıtlamalarını aşarak, bunun yerine hislerin ve duyguların dünyasını kucaklayarak izlenimcilik vizyonunu yansıtır. Bu esere baktığımızda, hayatın kendisinin güzelliğini ve kırılganlığını hatırlatıyor; görsel gözlemi derinden hissedilen bir duygusal deneyime dönüştüren bir ustanın elinden yaratılmış.