Bu etkileyici manzarada sahne, Antibes'in huzurlu güzelliğini yakalarken, yaratıcısının sanatsal yeteneğini ortaya koyuyor. Ön planda, Mistral rüzgarıyla nazikçe sallanan yapraklardan oluşan canlı yeşil ve sarıların bulunduğu bir kaskad var. Kargaşa içindeki deniz derin mavi tonlarıyla tasvir ediliyor; bu, sıcak toprak tonlarıyla keskin bir kontrast oluşturuyor; dalgalar neredeyse hareket eden bir canlı gibi gözüküyor ve izleyiciyi kıyı çevresinin enerjisini deneyimlemeye davet ediyor. Uzakta, Antibes'in silueti atmosferik derinlik ile yumuşatılıyor; bu, yürek açan bir etkileyicilik ile ufuk ile dağların sert hatlarının birleştiği noktada belirgin hale geliyor.

Renk kullanımında özellikle büyüleyici bir özellik var; Monet sıcak ve soğuk tonları harmanlayan dinamik bir palet kullanıyor, deniz meltemi ile karışmış sıcaklık hissi uyandırıyor. Fırça darbeleri gevşek ve akıcı, aniden ve spontane bir hava katıyor, izleyici sanki bir anın içine tanıklık ediyormuş hissi yaratıyor. Bu resim yalnızca Provence’ın coğrafi güzelliğini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda doğal güzelliğin hikayelerini fısıldayan bir manzaranın canlılığına duygusal bir köprü işlevi görüyor. Eserin tarihi bağlamı, 19. yüzyılın sonlarına tarihleniyor; bu ise izlenimci hareketiyle örtüşmekte ve dünyanın taze ve öznel bir bakış açısını aktarmaya çalışıyor; geçici anları yakalıyor ve ışık ve rengin geçici niteliklerini tasvir ediyor, bu da eseri bu paradigmanın takdirinde önemli bir unsur haline getiriyor.