W tym imponującym krajobrazie scena uchwyca spokojne piękno Antibes, odkrywając artystyczne umiejętności jego twórcy. W pierwszym planie dominuje kaskada żywych zieleni i żółcieni, reprezentująca liście delikatnie kołyszące się pod wpływem wiatru Mistral. Burzliwe morze rozciąga się, przedstawione w bogatych odcieniach niebieskiego, które dramatycznie kontrastują z ciepłymi tonami ziemi; fale wydają się prawie żywe w swoim ruchu, zapraszając widza do odczuwania energii tego nadmorskiego środowiska. W oddali kontur Antibes jest złagodzony przez atmosferyczną perspektywę, podkreślając mglistość horyzontu, gdy spotyka się z surowymi konturami wzgórz.

Sposób użycia koloru jest szczególnie fascynujący; Monet wykorzystuje dynamiczną paletę, łącząc ciepłe i chłodne odcienie, budząc uczucie ciepła zmieszanego ze świeżością morskiego wiatru. Pociągnięcia pędzla są luźne i płynne, nadając poczucie pilności i spontaniczności, jakby widz był świadkiem zatrzymania chwili w czasie. Ten obraz nie tylko odzwierciedla geograficzne piękno Prowansji, ale także służy jako emocjonalny kanał do witalności krajobrazu, który szeptał historie o wielkości natury. Historyczny kontekst tego dzieła, stworzonego pod koniec XIX wieku, zbiega się z ruchem impresjonistycznym, który starał się przekazać świeżą, subiektywną perspektywę świata, chwytając ulotne momenty i efemeryczne cechy światła i koloru, czyniąc tę pracę kluczowym elementem w docenieniu tej paradygmy.