Bu huzurlu nehir kıyısı manzarası, yumuşak fırça darbeleri ve uyumlu bir renk paletiyle doğanın sakin cazibesini yakalıyor; yumuşak yeşiller, toprak kahverengileri ve narin maviler bir arada. Ön planda, sade bir tahta kano durgun suyun üzerinde sakinçe bekliyor, izleyiciyi kırsal hayatın dingin ve yavaş ritmini hissetmeye davet ediyor. Orta planda, güneş ışığının yapraklar arasında oyunlar oynadığı, bol yapraklı ağaçlar yer alıyor. Onların hemen ötesinde, küçük ve sıcak kırmızı çatılı bir kulübe ağaçların arasında gizlenmiş, kompozisyona doğal ve samimi bir insan dokunuşu katıyor.

Sanatçının tekniği empresyonist etkiler taşıyor—serbest ve görünür fırça darbeleriyle ışığın ve atmosferin geçici doğasını yakalıyor, detaylara takılmadan. Gökyüzü beyaz ve mavinin hafif dalgalanmalarıyla resmedilmiş; aşağıdaki yoğun yaprak dokusuyla zıtlık oluşturuyor ama bunu tamamlıyor. Duygusal olarak resim, daha basit zamanlara olan özlemi ve doğanın huzurlu güzelliğine derin bir hayranlığı uyandırıyor. 1891’de yapılmış bu eser, 19. yüzyıl sonu kır hayatına naif bir övgü niteliğinde, o dönemin günlük manzaraları şefkatle ve samimiyetle yakalama merakını yansıtıyor.