Deze rustige rivierlandschapsscene vangt de kalme charme van de natuur met zachte penseelstreken en een harmonieus kleurenpalet die zachte groentinten, aardse bruintinten en delicate blauwen mengt. Op de voorgrond ligt een stille waterpartij met een eenvoudige houten kano die stil ligt, waardoor de kijker wordt uitgenodigd de rust en het langzame ritme van het plattelandsleven te voelen. Het licht filtert door een cluster weelderige bomen die de middenpartij domineren, hun bladeren spikkelen met zonlicht dat speelt tussen de schaduwen. Daarachter piept een klein huisje met een warm rood dak door de bomen, wat de compositie een vredige, intieme en natuurlijk geïntegreerde menselijke toets geeft.

De techniek van de kunstenaar toont een beheersing met impressionistische invloed — losse, zichtbare penseelstreken die de vluchtige kwaliteit van licht en sfeer vastleggen in plaats van precieze details. De lucht is geschilderd met subtiele wervelingen van wit en blauw, wat een luchtige openheid creëert die contrasteert met en tegelijkertijd de dichte bladeren eronder aanvult. Emotioneel roept het schilderij een verlangen op naar eenvoudigere tijden en een diepe waardering voor de serene schoonheid van de natuurlijke wereld. Geschilderd in 1891 is dit werk een subtiete ode aan het pastorale leven aan het eind van de 19e eeuw, en reflecteert het de fascinatie van die tijd om alledaagse landschappen teder en intiem vast te leggen.