Bu etkileyici eserde, izleyici huzurlu, neredeyse rüya gibi bir sahneye taşınıyor; yumuşak tonlar ve nazik fırça darbeleri huzur duygusu yaratıyor. Köprü, ince bir şekilde tanımlanmış olmasına rağmen, merkezi bir unsur olarak ortaya çıkıyor ve bizi ötesindeki şeyleri düşünmeye davet ediyor. Monet'nin karakteristik empresyonist stili burada parlıyor; renklerin katmanlanması lüks bir arka plan oluşturuyor, yeşil ve mavi tonların canlı pembe ve lavanta rengindeki lekelerle harmanlandığı bir dokuma. Sanki yaprak ve su, doğanın sırlarını fısıldayan sessiz bir sohbet içindeler; içeriye bir an duraklayıp atmosferi sindirenler için.

Her fırça darbesi, kasıtlı ama bir yandan da spontane bir şekilde görünüyor ve hayal gücüne serbestçe dolaşma izni veriyor. Su üstündeki parlayan yansımalar, huzur ve nostalji duyguları uyandırarak, doğada geçirilen sessiz öğleden sonraların anılarını canlandırıyor. Bu eser, Monet'nin yaşamının sonlarına doğru yaratılmış olup, ışık ve atmosferin geçici etkilerini yakalama konusundaki ustalığını gösterirken, aynı zamanda doğal dünyaya olan sevgisini de ifade ediyor. Sanki yaprakların hafif hışırtısını duyabiliyor ve cilde değen serin rüzgarı hissedebiliyorsunuz; bu büyüleyici manzaraya daha derinlemesine dalıyorsunuz.