ในชิ้นงานที่มีเสน่ห์นี้ ผู้ชมจะถูกพาเข้าสู่ฉากที่เงียบสงบ เกือบจะเหมือนความฝัน ซึ่งเฉดสีอ่อนและการแต่งแต้มแบบนุ่มนวลสร้างความรู้สึกสงบเงียบ สะพานที่เห็น แม้จะถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจน แต่ก็ปรากฏขึ้นในฐานะองค์ประกอบศูนย์กลางเชิญชวนให้เราคิดถึงสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง สไตล์อิมเพรสชั่นนิสม์ที่โดดเด่นของโมเน่เปล่งประกายออกมา การซ้อนทับของสีภาพวาดพื้นหลังที่อุดมสมบูรณ์ เป็นผ้าทอหมวดสีเขียวและสีฟ้าที่ผสมผสานกับจุดสีชมพูและลาเวนเดอร์ที่สดใส ดูเหมือนใบไม้และน้ำกำลังมีการสนทนาที่เงียบสงบกันอยู่ ค่อยๆ กระซิบซึ่งเป็นความลับของธรรมชาติให้กับผู้ที่ใช้เวลาสักครู่เพื่อหยุดและซึมซับบรรยากาศ

ทุกการแต่งแต้มดูเหมือนจะเฉียบคมแต่ก็สปอนแตน ทำให้จินตนาการสามารถเดินทางอย่างอิสระ การสะท้อนที่สะท้อนในน้ำนั้นกระตุ้นความรู้สึกสงบและความคิดถึง กระตุ้นความทรงจำเกี่ยวกับบ่ายที่เงียบสงบที่ใช้ไปกับธรรมชาติ งานนี้สร้างขึ้นเกือบจะที่จุดสิ้นสุดของชีวิตของโมเน่ เล่าให้เห็นถึงความสามารถของเขาในการจับแสงและบรรยากาศ ซึ่งมีผลต่อการแสดงออกพร้อมกันแสดงความรักของเขาต่อโลกธรรมชาติ คุณสามารถแทบที่จะได้ยินเสียงกระซิบของใบไม้และรู้สึกถึงลมเย็นๆ ที่พัดผ่านผิวหนังขณะที่ดำน้ำลึกลงไปอีกในภูมิทัศน์ที่มีเสน่ห์นี้