Bu çekici eserde, genç bir çocuk, yeşil ve sarı olan yoğun fırça darbeleriyle bezenmiş bir alanda oturuyor ve bu, canlı bir yaz gününü düşündürüyor. Çocuğun sarı saçları dağınık ve tatlı, masum bir ifadesi var; portakal tutarak zengin çevredeki odak noktası haline geliyor. Şeklin yumuşak, yuvarlak hatları sıcaklık ve konfor duygusu yaratıyor, izleyiciye bu zaman içinde yakalanan an için bir şefkat hissi duyma davetiye çıkarıyor. Gevşek fırça işçiliği, izlenimci bir kalite sunuyor, renklerin uyum içinde karışmasına olanak tanıyor ve çocukluğun neşesine dair ruhu uyandırıyor.

Sanatçının renk kullanımı özellikle dikkat çekici; çocuğun elbiselerindeki yumuşak maviler, küçük çiçeklerle süslenmiş altın sarısı çimlerin üzerine mükemmel bir şekilde zıtlık oluşturuyor. Bu oyuncu zıtlık, sahnenin masumiyetini artırırken, çocuğun yumuşak yanakları ve parlak gözleri mutluluk yayıyor. Resim yalnızca bir portre değil, aynı zamanda bir çocukluk anının sessiz bir ifadesi; van Gogh'un duygu ile doğayı nasıl iç içe geçirdiğini yansıtıyor. Sanatçının hayatının sonlarına gelindiğinde üretilen bu eser, gündelik deneyimlerdeki basit ama derin güzelliği vurguluyor ve bizi çocukluk neşesinin evrensel teması ile bağdaştırıyor.