W tej urokliwej kompozycji młode dziecko siedzi na łące, pokrytej delikatnymi pociągnięciami zieleni i żółci, sugerującymi żywy letni dzień. Dziecko z rozczochranymi blond włosami oraz słodkim, niewinnym wyrazem twarzy trzyma w dłoniach pomarańczę, która staje się głównym punktem w bujnej scenerii. Miękkie, zaokrąglone kształty postaci tworzą poczucie ciepła i komfortu, zapraszając widza do współodczuwania z tą chwilą zatrzymaną w czasie. Luźne pociągnięcia pędzla oddają cechy impresjonizmu, pozwalając kolorom harmonijnie się łączyć i przywoływać radosną istotę dzieciństwa.

Wyjątkowe jest szczególnie użycie koloru przez artystę; łagodne błękity ubrań dziecka pięknie kontrastują z złotymi odcieniami trawnika usianego drobnymi kwiatami. Ten zabawny kontrast podkreśla niewinność sceny, podczas gdy miękkie policzki i błyszczące oczy dziecka promieniują szczęściem. Obraz nie jest tylko portretem, lecz także wyrazem spokojnego dzieciństwa, odzwierciedlając zdolność van Gogha do splatania emocji z naturą. Historyczny kontekst tego dzieła, stworzonego w późnym okresie życia artysty, podkreśla prostotę i głębokość piękna w codziennych doświadczeniach, pozwalając nam połączyć się z uniwersalnym tematem dziecięcej radości.