Eser, akıntılı giysilere sarılmış bir yaslı kadın figürünü güzelce detaylandıran bir çalışmadır; bu giysiler, ciddiyet ve zarafet hissi yaymaktadır. Sanatçı, figürün duruşu ile yasın özünü yakalamaktadır; başı eğik bir şekilde dururken, sağ eli yavaşça yüzüne dokunmakta, adeta düşüncelere dalmış veya üzüntüde kaybolmuş gibidir. Giysinin yumuşak kırışıklıkları, ince çizgiler ve ince gölgelerle tasvir edilmiştir, bu da hareket ve doku hissi yaratmakta ve seyircinin dikkatini figürün zarif hatlarına doğru çekmektedir. Bu figür, kayıp ve acı gibi evrensel temaları somutlaştırarak her karşılaşanla derin bir bağlantı kurar.

Kompozisyon sade ama güçlüdür, figürün boş arka planda dikkat çekmesini sağlar. Yumuşak griler ve beyazlarla oluşturulmuş monokrom palet, eserin duygusal derinliğini artırır. Figürün duygularıyla bağlantı kurmamak elde değildir; burada bir ortak acı anlayışı vardır, bu da birçok his uyandırır. Tarihsel olarak, böyle incelemeler yalnızca daha büyük parçalara hazırlık çalışmaları olarak değil, aynı zamanda insan duygularını ve yasın ifade edilmesini keşfetmek için bir araç olarak işlev görmüştür. Bu eserin önemi, zamanın sınırlarını aşma yeteneğinde yatar, bize acının sürekli doğasını ve geride kalanların omuzladığı duygusal yükü hatırlatır.