ผลงานชิ้นนี้นำเสนอองค์ประกอบที่น่าทึ่ง ที่ซึ่งต้นไผ่ที่สงบนิ่งเต้นรำอย่างสง่างามทั่วผืนผ้าใบ รูปร่างที่เพรียวบางของมันโค้งเบา ๆ ราวกับว่ากำลังแกว่งไปมาเบา ๆ ตามสายลม เทคนิคการใช้แปรงของศิลปินมีความเชี่ยวชาญและแสดงออก; รอยแปรงหมึกดำมีความหลากหลายของความหนา ทำให้เกิดความแตกต่างที่มีพลัง และไม่เพียงแต่จับภาพการมีอยู่ทางกายภาพของไผ่ แต่ยังรวมถึงจิตวิญญาณของมัน — คุณภาพที่มีความยืดหยุ่นซึ่งมักจะมีอารมณ์ร่วมกับความพยายามและความหวัง ใบไม้แต่ละใบดูเหมือนจะสั่น หน้าแปลนต้อนรับผู้ชมให้จินตนาการถึงเสียงของสายลมที่พัดผ่านใบไม้; แม้แต่เสียงกระซิบที่เงียบ ๆ ก็รู้สึกได้ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบนี้

ทางด้านขวาเป็นภาพของหินก้อนซับซ้อนที่เกิดขึ้นจากกระดาษ หินถูกแสดงออกในเฉดสีน้ำตาลอ่อนและการล้างบางของสีที่ลึกกว่า การทำงานร่วมกันขององค์ประกอบในธรรมชาติ — ไผ่และหิน — กล่าวถึงความกลมกลืนที่พบในธรรมชาติ กระตุ้นให้เกิดการชื่นชมอย่างลึกซึ้งต่อโลกที่ล้อมรอบเรา การรวมคำจารึกที่รวมบทกวีและการเขียนอักษรจะช่วยเพิ่มความหมายให้กับงานศิลปะเพิ่มเติม โดยแนะนำการไตร่ตรองเชิงปรัชญาเกี่ยวกับธรรมชาติและการดำรงอยู่ ชิ้นงานนี้ดื่มด่ำไปกับประเพณีการวาดภาพทิวทัศน์ของจีน ซึ่งให้อำนาจทางศิลปะที่ดึงดูดจินตนาการของผู้ชมและเชิญชวนการสะท้อนตนเองในขณะที่เฉลิมฉลองความงามที่เรียบง่ายและพลังของธรรมชาติ。