ในงานศิลปะอากาศนี้ ต้นพลัมบานที่บอบบางสามารถมองเห็นได้จากลำต้นสีดินที่ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาพร้อมกับการวาดไปด้วยลักษณะเฉพาะของมัน ความงามเรียบง่ายของกิ่งก้าน ที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีชมพูอ่อนๆ จับความงามที่สงบนิ่งเอาไว้ซึ่งรู้สึกว่าเป็นทั้งชั่วคราวและนิรันดร์ มันสร้างภาพลักษณ์ของความมีชีวิตชีวาในฤดูใบไม้ผลิ ขณะที่ต้นไม้สูงสู้กว่าแต่แสดงถึงความถ่อมตนซึ่งตั้งรับกับอากาศบริสุทธิ์รอบๆ ทุกดอกไม้ถูกวาดด้วยจังหวะที่อ่อนโยน จับภาพความชั่วคราวของชีวิตและเชิญชวนให้เข้าดื่มด่ำกับความสงบ

เทคนิคที่ใช้แสดงให้เห็นถึงความชำนาญของการวาดระบายในสีน้ำหมึกแบบจีนดั้งเดิม ที่มีการเล่นของแสงและเงาเพื่อเพิ่มความลึกซึ้งในองค์ประกอบ พาเลตสีที่หลากหลาย—โดยส่วนใหญ่เป็นโทนชมพูอ่อนบนพื้นหลังสีขาว—เพิ่มน้ำหนักทางอารมณ์ให้กับงานชิ้นนี้ งานนี้ไม่เพียงแต่แสดงความสามารถทางเทคนิคของศิลปิน แต่ยังสะท้อนกับประเด็นทางวัฒนธรรมของการเกิดใหม่และความหวัง เราสามารถได้ยินเสียงกระซิบพัดของใบไม้เพียงนิดหน่อยขณะที่ฤดูหนาวยอมแพ้ต่อคำมั่นสัญญาของฤดูใบไม้ผลิ。