การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสีและพื้นผิวที่น่าหลงใหลทำให้ผู้ชมต้องหลงใหลในงานศิลปะนี้ ซึ่งเฉดสีฟ้าที่อ่อนนุ่มห่อหุ้มม่านดอกไม้สวย ๆ ของวิสทีเรีย ฉากนี้ถูกชุบน้ำในคุณภาพเหนือจริง ราวกับว่าดอกไม้กำลังเต้นรำอยู่ในหมอกแห่งความฝัน; โทนสีลาเวนเดอร์และสีขาวนุ่มนวลผสานกับสีเขียวสดฉูดฉาดและสีน้ำเงินเข้ม พู่กันของโมเนต์ดูเหมือนจะเกิดขึ้นเอง ดูมีชีวิตชีวาและในขณะเดียวกันก็ดูตั้งใจอย่างที่สุด แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญของเขาในสไตล์อิมเพรสชั่นนิสต์—สไตล์ที่เฉลิมฉลองช่วงเวลาผ่านไปของแสงและสี

องค์ประกอบดึงดูดสายตามองไปด้านบน เชิญชวนให้มีช่วงเวลาของการใคร่ครวญและความสงบ แปรงที่นุ่มนวลและไหลลื่นกระตุ้นความรู้สึกของการเคลื่อนไหว ในขณะที่สีที่มีชีวิตชีวาผสมรวมอย่างราบรื่นกัน ทำให้ขอบเขตระหว่างใบไม้และท้องฟ้าหายไป สิ่งนี้สร้างความลึกและพื้นที่ ทำให้ผู้ชมรู้สึกเหมือนยืนอยู่ภายใต้หลังคาสีเขียวที่อวบท่วม มีแรงดึงอารมณ์ที่จับต้องได้ เสียงกระซิบของความคิดถึงขณะที่คนนึกถึงกลิ่นหอมของวิสทีเรียที่บานสะพรั่งผสมผสานกับลมอ่อน ๆ พาเราไปสู่ช่วงเวลาสงบที่หยุดนิ่งอยู่ในกาลเวลา งานของโมเนต์ไม่ได้เฉลิมฉลองความงามของธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังจับความสำคัญของประสบการณ์ชั่วคราวและผลกระทบลึกซึ้งที่พวกเขาทิ้งไว้ในความทรงจำของเรา