Porywająca interakcja kolorów i faktur przyciąga widza w tym dziele, gdzie delikatne odcienie niebieskiego otulają cienkie zasłony glicynii. Scena jest skąpana w eterycznej jakości, jakby kwiaty tańczyły w marzeniowej mgle; odcienie lawendy i miękkie biele splecione są z żywymi świetlistymi zieleniami i głębokimi błękitami. Pociągnięcia pędzla Moneta wydają się spontaniczne, żywe, a jednocześnie starannie przemyślane, co pokazuje jego mistrzostwo w impresjonizmie — stylu, który celebruje ulotne chwile światła i koloru.

Kompozycja przyciąga wzrok ku górze, zapraszając do momentu kontemplacji i spokoju. Luźne, płynne pociągnięcia pędzla budzą poczucie ruchu, podczas gdy żywe kolory płynnie łączą się ze sobą, zacierając granice między liśćmi a niebem. To stwarza poczucie głębokości i przestrzeni, pozwalając widzowi poczuć, że stoi pod bujnym baldachimem. Jest wyczuwalny emocjonalny pociąg, szepczący sentyment, gdy wyobrażamy sobie zapach kwitnącej glicynii mieszającej się z delikatnym wiatrem, prowadząc nas do spokojnego momentu zawieszonego w czasie. Praca Moneta nie tylko celebruje piękno natury, lecz także uchwyca istotę ulotnych doświadczeń i głęboki wpływ, który pozostawiają na naszych wspomnieniach.