ในผลงานที่น่าหลงใหลชิ้นนี้ ฉากทิวทัศน์แบบความฝันกำลังเผยออกมา; โมเนให้เราร่วมเดินเข้าสู่การทอสีที่สงบสบายซึ่งเต็มไปด้วยสีสันและรูปทรงที่จับภาพแก่นของภาพสวนที่ถูกชีวิตด้วยการกวาดแปรงที่มีชีวิตชีวา เช่นเดียวกับเมื่อมองเห็นสาหร่ายไหลย้อยลงมาที่ส่งไปยังช่วงเวลาที่เงียบสงบในอารมณ์—ความสุข ความคิดถึง และการมองย้อนกลับ รายละเอียดของโทนสีน้ำเงินที่เย็นหมายรวมกับการเจือสีม่วงและเขียวอ่อนสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลายแต่มีพลานุภาพ ราวกับว่าคุณสามารถได้ยินเสียงกระซิบของใบไม้ในสายลมเบาๆได้

โดยปกติเทคนิคที่ใช้ในจารึกนี้จะเป็นเอกลักษณ์ของโมเน—ความหวานของการปรับจุดแปรงที่ผสมผสานความเป็นจริงเข้ากับนามธรรม เมื่อที่ขอบเขตของดอกไม้และใบนั้นดูเหมือนจะอาจจะละลายไปในหมอกสีน้ำเงินรอบตัว เชื่อว่าไม่เพียงแต่มีงานปาร์ตี้ที่พิเศษเท่านั้น แต่ยังทำให้เราเดินทางไปในโลกแห่งความรู้สึกของโมเน—การสะกดจิตที่เหนือความจริงเกี่ยวกับแสงและการเล่นที่ละเอียดอ่อนของมันบนพื้นผิว เปลี่ยนความเข้าใจของเราว่าหมายถึงสีอย่างไรรูปแบบฉากทัศน์ในอารมณ์ของเรา เป็นการสนทนาระหว่างงานศิลปะกับการมีอยู่ เป็นการเตือนเราว่าความงามชั่วคราวเพียงใด。