Resim beni çekiyor, yumuşak bir ışıkla yıkanan sakin bir bahçenin hikayelerini fısıldıyor. Sahne, bakışı kompozisyonun kalbine götüren bir yolla açılıyor. Fırça darbeleri görünür olsa da, birlikte dans ederek dokulu, neredeyse dokunsal bir nitelik yaratıyor. Yemyeşil yeşilliklerin arasından esen hafif rüzgarı neredeyse hissedebiliyorum. Evler ve ağaçlar arka planda saklanarak huzur atmosferini ortaya çıkarıyor.

Renk paleti sakin, ancak canlı. Yeşil ve maviler hakim, açan çiçeklere işaret eden kırmızı ve sarı dokunuşlarıyla iç içe geçiyor. Işık ve gölge oyunu özellikle çarpıcı, sahneye derinlik ve gerçekçilik hissi veriyor. Figürlerin ipuçlarını görüyorum, şemsiyeli bir kişi. Zamana bağlı yakalanmış bir an, günlük hayatın telaşında bir duraklama, doğanın güzelliğini kucaklamamıza izin veren bir an gibi görünüyor.