Canlı sahne, içine parlayan üzümler dolu bir doku sepetinin, sıcak ve güneş ışığıyla aydınlatılmış bir arka planda yer aldığı bir halde açığa çıkıyor ve pozitif bir atmosfer yayıyor. Üzümler, mor, beyaz ve pembe ipuçlarıyla birlikte bir renk senfonisi oluşturuyor, davetkar bir bütünlük sağlıyor. Sepetin arkasında, iki sarı armut gözcülük yapıyor; dolgun formları, doğal güzelliğin bir katmanı daha eklerken çevredeki sıcaklığı yankılayarak dikkat çekiyor. Monet'in karakteristik fırça darbeleri, tuvali bir hareket hissiyle dolduruyor, sanki meyveler ışıkta dans ediyormuş gibi.

Kompozisyon dikkat çekici bir şekilde dengeli; sepet, izleyicinin bakışını canlı üzümlere çekerken, armutlar yuvarlak biçimleriyle kompozisyonda bir denge sağlıyor. Sarılar arka planda egemenlik sağlıyor, mutluluk ve sıcaklık duygularını uyandırıyor—belki de Fransız kırsalında yazarının bol günlerine göndermede bulunuyor. Bu eser, sadece bir doğa manzarasının güzelliğini yakalamakla kalmaz, aynı zamanda bir anın zengin duyumsallıkla dolmuş geçici bir anını da yakalar; meyvelere dokunmak için bir el uzatma arzusu uyandıran samimi bir deneyim—gerçekten Monet'in ustalığının bir yansıması.