Bu canlı liman tasvirinde sanatçı, izleyicileri Le Havre'deki bir limanın canlı atmosferine daldırıyor. Gemiler su üzerinde nazikçe sallanıyor, siluetleri ışık ve hareketin etkileşimiyle yumuşuyor; izleyici, martıların ve iskele işçilerinin çağrılarının seslerini neredeyse duyabiliyor. Sahne, büyük gemilerin demirlediği, yelkenlerinin rüzgarlı bir gökyüzüne karşı dalgalandığı endüstriyel bir enerji ile dolup taşıyor. Monet’in fırça çalışması dinamik ve gevşek; su üzerindeki ışığın geçici etkilerini yakalarken, bu anın geçici güzelliğini de ikna edici bir biçimde sunuyor. Palet, soğuk mavi tonlarıyla sıcak turuncu ve sarıların karışımını içeriyor, sadece sahnenin fiziksel unsurlarını değil, izleyiciyi sarhoş eden bir sıcaklık ve canlılık hissini yansıtıyor.

Kompozisyon, 'Havre Sais' şeklindeki davetkar bir tabelaya sahip yapı da dahil olmak üzere mimari biçimlerin ustaca bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş. Ön plandaki yük yığınları, o dönemin ekonomik faaliyetlerini ima ederek 19. yüzyıl liman şehirlerindeki ticaret ve sanayinin önemini vurguluyor. Modernitenin özü belirgin; Monet, hem bir tablo gibi çekici bir limanı hem de sanayinin dönüştürücü gücünü yakalıyor. Bu resim yalnızca deniz yaşamının bir yansıması değil; doğa ile insanlığın ilerlemesi arasındaki kesişimin bir kutlaması ve izlenimcilik akımının çağdaş temalara olan ilgisini mükemmel bir şekilde encapsule ediyor.