Bu muhteşem manzarada, doğanın ince güzelliği, dağlar ve huzurlu kış manzaralarının uyumlu karışımıyla ortaya çıkıyor. Sanatçı, geleneksel Çin resim tekniklerini - özellikle mürekkep ve suluboya - kullanarak, narin bir denge sergiliyor: hafif gri çizgiler, yeni düşmüş karın hatırlattığı bir sakinlik ve sessizlik hissi uyandırıyor. Bu eterik arka planda, zarif ağaçlar kıvrılıyor ve dönüyor, düğümlü dalları beyaz tuvalin genişliği karşısında canlı bir zıtlık oluştururken, uzaktaki bir köprü, manzaranın kalbine doğru daha derinlere inmek için bir yol öneriyor.

Ön planda, parlak kırmızı giysili yalnız bir figür karda yürürken, arkasında kızak çeken iki figür onun yanına yaklaşarak kışın sessizliğine bir canlılık katıyor. Bu sahne birçok şeyi anlatıyor; doğanın sessiz ihtişamında kaybolmayı davet eden bir çağrı — buna her kimse katılmayı arzu eder. Soluk toprak tonları, renkli dokunuşlarla harmanlanarak nostalji ve keşif duyguları uyandırıyor; izleyicinin soğuk havayı hissetmesine ve sessiz dağlar arasında esen rüzgarın fısıldadığı sesi duymasına olanak tanıyor. Bu eser sadece bir manzaranın temsilinden ibaret değil; duyguyla geleneklerin canlı bir birleşimidir ve izleyiciyi derinlemesine Çin mirası ve manzaranın özüne çekmekte.