Bu etkileyici eser, katedralin cephesi cesur fırça darbeleriyle hayata geçirilmiş; hem yapının karmaşık detaylarını hem de güneş ışığının parlak oyununu yansıtıyor. Sahne, rüyamsı bir sisin içine hapsolmuş; Monet’in tekniği, ışık ve renkle yapılan denemeleriyle tanımlanmış, taşın pürüzlü konturlarını yumuşak tonların bir senfonisine dönüştürüyor. Mavi, lavanta ve altın dokuların hafif girdaplarında kaybolmamak elde değil; sanki katedralin etrafındaki hava sıcaklık ve gizemle dolu, derin bir duygusal etki yaratıyor.

Kompozisyon gözleri yukarı çeker, katedralin yüksek kulelerini yansıtarak zaman, güzellik ve inanç üzerine bir düşünme anı için davet eder. Monet, yalnızca bir binayı değil, bir atmosferi de kapsar - doğayı ve mimariyi iç içe geçirir. Bu eserin tarihi önemi, anlık ışığın geçici kalitesinin geleneksel temsili zorladığı izlenimcilik köklerinde yatıyor; duygusal yoruma özgürlük tanıyor. Bu eser, Monet'in dehasının bir kanıtıdır ve izleyiciyi geçici bir an içerisinde, güneşli bir izlenimle daldırma yeteneğini sergilemektedir; bu hemen huzur ve hayranlık duygularını uyandırmaktadır.