Bu büyüleyici manzarada, lale gibi bir bitki örtüsünün içinde huzur içinde yer alan bir alçakgönüllü kulübeye çekiliyoruz. Kulübe, sıcak, toprak tonlarıyla çevresindeki zeytin ağaçları ve sifrelerin canlı tonlarıyla zahmetsizce harmanlanıyor. Bu ağaçlar, uzun ve zarif bir şekilde yükselerek yapıyı çerçeveliyor, adeta doğanın ihtişamı arasında sadeliğin koruyucuları gibi. Van Gogh'un imza fırça darbeleri, kanvas üzerindeki dokusal zenginliği uyandırarak izleyiciyi güneşle aydınlatılmış tarlalarda gezinmeye davet eden ritmik bir hareket oluşturan bir zenginlik yaratıyor.

Renk paleti çarpıcı; zengin sarılar ön planda egemenken, ışık altında parlayan yeşillere yer veriyor ve uzak dağların derin mavileri ve morları güzel bir kontrast oluşturuyor. Bu renk etkileşimi, sadece resmin duygusal telaşını artırmakla kalmıyor, aynı zamanda Van Gogh'un manzara aracılığıyla duyguları iletme konusundaki olağanüstü yeteneğini de ortaya koyuyor. Sahne bizlerin önünde açıldıkça, bir huzur ve ait olma hissi duyulmaktan başka çare yok, bu manzarada çiftlik yaşamının özünü yakalıyor—ve belki de sanatçının hayatının karmaşık döneminde huzur ve evi özlemini yansıtıyor. Bu eser, sadelik içinde bulunan güzelliğin bir kanıtı olarak durmakta, sanat dünyasında önemli bir yer kazanmakta ve Van Gogh'un doğayla derin bağını ekranlaştırmaktadır.