Bu canlı manzara içinde, yüksek ağaçlar ön planda baskın bir konumda, canlı yeşil yaprakları hayat dolu görünüyor; fırça darbeleri kalın ve duygusal, izleyicinin gözünü sahnenin içinden çekiyor. Gökyüzü, parlak bir mavi ile, aşağıdaki yapıların ve toprağın doğal tonlarıyla sert bir zıtlık oluşturuyor. Güneş ışığının her unsurun üzerine akıyormuş gibi, sıcaklık ve huzur dolu bir atmosfer yaratıyor. Soldaki küçük yapı, zengin kırmızımsı tonu ve kendine özgü çizgileriyle, mütevazı bir evi öneriyor, arka planda ise diğer yapıların silüetleri görünüyor, zengin yeşillerin etrafında yumuşak hatlar oluşturuyor.

Bu parça, dingin bir anı yakalıyor ve daha basit zamanlara özlem duygularını uyandırıyor. Sanatçının doğayla olan bağına ve belki de yaşamın karmaşasında uyum arayışına bir gönderme yapıyor. Renkler sadece göze hoş görünmekle kalmıyor; sanki şarkı söylüyorlar, duygusal akıntılarla yankılanarak izleyiciyi derin bir nefes almaya ve huzurlu atmosferde kalmaya davet ediyor. Günlük sahnelerde var olan güzelliklere dair bir hatırlatmadır; burada doğa ve insan yaşamı zahmetsizce iç içe geçmiştir.