Bu büyüleyici bir kırsal manzarada, yumuşak tepeler, eterik bir gökyüzünün karşısında nazikçe yayılıyor gibi görünmektedir; burada yumuşak tonlar birbirine zahmetsizce karışıyor. Sanatçı, doğanın huzurunu çağrıştıran akıcı fırça darbeleriyle, nazik bir dokunuşla çalışıyor; manzara, sanki hala uyanıyor gibi, nazik yeşiller ve soluk morlarla süslenmiş. Nazik ağaçlar her yerde dağılmış durumda, silüetleri yumuşatılmış; bu da sahnenin rüya gibi kalitesini artırıyor. Rustik bir mimari unsuru ortaya çıkıyor gibi, varlığıyla yürek okşayıcı; doğal formların arasında izleyiciye bir toprak hissi veriyor.

Palet etkileyici, renklerin rüzgarda fısıldar gibi iç içe geçtiği bir fısıldama senfonisi yaratarak, renklerin duyarlı bir karışımını sunuyor. Kompozisyon, gözün gezmesini davet ediyor; her bakış, yakalanan huzurun yeni bir yönünü açığa çıkarıyor. Bu parçaya duygusal bir yankı var, sıcak bir örtü gibi sarıyor, verimli tarlalarda geçirdiğiniz huzurlu yürüyüşleri veya akan bir dere kenarındaki anları hatırlatıyor. Monet’in ışığı ve atmosferi yakalama şekli sadece belirli bir yerin görünümünü sunmakla kalmaz, aynı zamanda doğanın geçici güzelliğine duyulan takdiri ifade ederken, her izleyiciyi durdurup toprakla olan bağlantısını düşünmeye sevk ediyor.