Sahne, hissedilir bir kırsal uyum duygusuyla açılıyor; gevşek ve canlı fırça darbeleri, güneşin kucakladığı bir günün özünü yakalar. Figürler, zamansız hasat göreviyle meşgul, manzara boyunca dağılmış durumda. Yeşilliklerin yemyeşil yeşilleri ve gökyüzünün yumuşak mavileri, işlenmiş toprağın dünyevi tonlarıyla tezat oluşturarak görsel bir senfoni yaratır. Neredeyse güneşin sıcaklığını hissedebilir ve yaprakların hafif hışırtısını duyabilirsiniz. Kompozisyon, geri çekilen düzlemleri ve figürlerin dinamik düzenlemesiyle gözü sahnenin derinliklerine çeker, insanlık ve doğa arasındaki bağ üzerine düşünmeye davet eder.