Bu huzurlu manzarada, canlı renk tonları bir araya gelerek hayali bir panorama oluşturuyor. Resim, zengin yeşil, mavi ve yumuşak beyaz paletiyle izleyiciyi kendine çekiyor. Monokromatik yumuşak tonlar bir araya gelerek, bahar mevsimini müjdeleyen zengin bir yaprak örtüsü ve narin çiçekler oluşturarak canlılık kazandırıyor. Işık, sahnede oynarken neredeyse gerçeküstü bir kalite sağlıyor; suyun yüzeyinde yumuşak yansımalar parlayarak kompozisyonun huzurlu havasını artırıyor. Çiçeklerle dolu ağaç, merkezde bir noktaya dönüşüyor, dalları sevgiyle karşılayan kollar gibi uzanıyor. Etrafındaki otlar ve çalılıklar akışkan bir şekilde tasvir ediliyor ve sakin sahneye yaşam katıyor.

Bir izleyici olarak, neredeyse hafif bir esintiyi hissedebilir ve sessizlikte doğanın fısıldamasını duyabilirsiniz. Monet’in bu resimdeki ustalığı, kırık fırça darbeleri ve canlı bir renk şemasını kullanarak, zamanı dondurmuş bir anı kapsayan bir eser yaratıyor; baharın manzarayı uyandırma coşkusunu yakalıyor. Bu eser, sadece göründüğü gibi değil, aynı zamanda nasıl hissedildiği gibi dünyayı betimlemeye çalışan bir akım olan Empresyonizm’in temel bir örneğidir. Bu sanat eseri, doğadaki zarafet ve mevsim değişikliğinin geçici güzelliğini güzellikte hatırlatır.