Bu büyüleyici eserde, tekneler için kullanılan canlı kırmızı ve turuncu tonları tuştan fırlıyor ve hemen dikkatinizi çekiyor; Monet, serin bir plajın arka planında sıcaklık yayan renkleri karmaşık bir şekilde bir araya getiriyor. Gemilerin açısal şekilleri, sahil boyunca dans ediyormuş gibi görünür ve her fırça darbesi titizlikle katmanlanarak derinlik ve doku hissi yaratır. Kum taneleri ve sürüklenen odun, resme dokunsal bir kalite katarak kıyı yaşamının sırlarını fısıldarken, boş ufuk resmin kenarlarının ötesinde bir macera vaad ediyor.

Bu eserinin önünde durduğunuzda, dalgaların hafif sesi ve uzakta tembellikle uçan deniz kuşlarının serin çığlıklarını neredeyse duyabiliyorsunuz. Monet'in ışık ustalığı, sahneye huzurlu bir atmosfer katıyor, izleyiciyi bir an duraksamaya, tuzlulukla dolu havayı içine çekmeye ve geçici anların güzelliğini düşünmeye davet ediyor; bu, bizi doğanın zamansızlığına ve insan çabalarının geçici cazibesine bağlayan bir köprü işlevi görüyor. İşte bir yerin iradesini değil, yaşamın özünü, kıyı sularında bulunan sevinç, yalnızlık ve huzuru yankılayarak yakalayan bir sanat.