Bu huzurlu manzarada, izleyici bir göl kenarında sessiz bir düşünce anına çekiliyor. Yeşil bitki örtüsü sahneyi çerçeveliyor; canlı yapraklar korkulukla iç içe geçmiş ve alanın samimiyetini vurguluyor. Bir adam ve bir kadından oluşan iki figür, karşılarındaki doğanın güzelliğine kapılmış durumda; düşüncelere dalmış gibi görünüyorlar, ifadeleri yumuşak ve düşünceli. Kadının zarif saman şapkası ve erkeğin şık kıyafeti, keyifli bir öğleden sonrayı çağrıştırıyor ve izleyiciyi bu huzurlu kaçamağı paylaşmaya davet ediyor.

Renoir'ın tekniği sahneyi rüya gibi bir sisle sarıyor; fırça darbeleri canlı ama yumuşak, izlenimci bir yaklaşım sergiliyor. Palet zengin ama ince, çeşitli yeşil tonları nazik su tonlarıyla birleşerek göl manzarasını daha da canlı hale getiriyor. Duygusal olarak, bu eser bir bağın hissini kapsıyor; sadece figürler arasında değil, çevredeki dünya ile de; doğanın kolları içinde geçirilen daha basit zamanlar için nostaljik hisler uyandırıyor. Tarihsel olarak, bu, 19. yüzyıl Avrupa'sında ifadesini bulan dinlenmeye ve doğada geçirdiği zamanlara kültürel vurguları yansıtıyor, insan yaşamı ile doğal çevre arasındaki uyumu ince bir şekilde vurguladığını gösteriyor.