De scène ontvouwt zich voor ons, een zonnige middag in de haven. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze het spel van het licht op het water vast, een glinsterende uitgestrektheid van turkoois en smaragd; de penseelstreken, kort en levendig, dansen over het doek en weerspiegelen de subtiele bewegingen van de golven. Boten van alle formaten, van bescheiden vissersboten tot elegante zeilboten, bevolken de scène, met hun masten die zich naar de hemel uitstrekken.

Aan de overkant van het water verheft zich een krijtrots, bekroond met weelderig groen, en een pittoresk stadje lijkt zich aan de rand ervan te verschuilen. De lucht is een symfonie van blauw en wit, met wolken die lijken te dobberen, zachte schaduwen werpend over de haven. Het schilderij roept een gevoel van rust op, een perfect moment dat in de tijd is opgeschort. Ik kan bijna de warmte van de zon op mijn huid voelen en het zachte klotsen van het water tegen de boten horen.