De scène ontvouwt zich met een stille rust, een winterochtend in Parijs vastgelegd in penseelstreken van gedempte kleuren. De boulevard strekt zich uit in de verte, geflankeerd door gebouwen die verzacht zijn door het zachte licht. Naakte bomen, met hun takken als ingewikkeld kantwerk, omlijsten het uitzicht, en de weg is levendig met de subtiele beweging van koetsen en figuren. De lucht zelf voelt dik aan van een vochtige kou.

De techniek van de kunstenaar, duidelijk in de korte, gebroken penseelstreken, creëert een gevoel van sfeer, het licht filtert door de winterse mist. De compositie leidt het oog langs de laan, langs de subtiele details van de gebouwen en de figuren, de toeschouwer wordt de diepte van de scène ingetrokken. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door zachte grijzen, blauwen en vleugjes oker, die het gedempte licht weerspiegelen. De emotionele impact is er een van stille observatie, een vredig moment in het hart van een bruisende stad. Het spreekt over een tijd, een plaats en een manier van leven, bewaard in de schilderkunst.