Scena rozwija się w cichej ciszy, zimowy poranek w Paryżu uchwycony pociągnięciami stonowanych kolorów. Bulwar rozciąga się w oddali, otoczony budynkami zmiękczonymi delikatnym światłem. Nagie drzewa, których gałęzie przypominają misterne koronki, kadrują widok, a droga tętni subtelnym ruchem powozów i postaci. Samo powietrze wydaje się gęste od wilgotnego chłodu.

Technika artysty, widoczna w krótkich, łamanych pociągnięciach pędzla, tworzy poczucie atmosfery, światło przesącza się przez zimową mgłę. Kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż alei, obok subtelnych detali budynków i postaci, widz jest wciągany w głębię sceny. Paleta kolorów zdominowana jest przez miękkie szarości, błękity i odcienie ochry, odzwierciedlające przytłumione światło. Emocjonalny wpływ to cicha obserwacja, spokojny moment w sercu tętniącego życiem miasta. Mówi o czasie, miejscu i sposobie życia, zachowanym w malarstwie.