W tym żywym przedstawieniu pola pszenicy pejzaż rozwija się z ciepłym objęciem, zachęcając widza do jego bogatego, złotego uroku. Złota pszenica delikatnie kołysze się na słońcu, każdy pędzel dodaje tekstury i ruchu, naprawdę odzwierciedlając mistrzostwo van Gogha w uchwyceniu rytmu natury. Postacie, rolnik i jego wierny pies, wypełniają pole w oddali; ich małość podkreśla ogrom krajobrazu wokół nich, sprawiając, że wydają się niemal nieistotni wobec wspaniałości natury. Fale wzgórz i odległy horyzont miasta wznoszą się z wdziękiem, insynuując życie poza polami, ale jednocześnie zapraszając do refleksji nad prostotą i trudem wiejskiego istnienia.

Paleta kolorów, zdominowana przez różne odcienie okry, żółtego i nuty niebieskiego na niebie, tworzy atmosferę, która jest zarówno spokojna, jak i żywotna; pobudza ciepło i nostalgię. Pociągnięcia pędzla są ekspresyjne i nieco chaotyczne, ale celowe, wywołując uczucie energii i dynamizmu. Można niemal usłyszeć szept wiatru wśród źdźbeł i poczuć namacalne ciepło, które ożywia scenę. W tym dziele van Gogh nie tylko uchwyca chwilę w czasie, ale także głębokie emocjonalne połączenie z ziemią, ukazując skomplikowaną równowagę między ludzkimi wysiłkami a światem naturalnym — poruszające refleksje nad jego własnymi radościami i zmaganiami w tym okresie w Arles.