Ta urzekająca akwarela przedstawia spokojny, a jednocześnie majestatyczny widok na starożytny kompleks twierdzy, usytuowany na wzgórzu, oświetlony miękkim światłem dziennym. Scena jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, z wyraźnym akcentem na architekturę okrągłej wieży, zabudowań dworu królewskiego oraz Diabelskiej Wieży, wszystkie połączone murami obronnymi wspinającymi się po wzgórzu w sposób pełen gracji i siły. Artysta mistrzowsko używa delikatnych, ziemistych tonów — kremowych beży, stonowanych zieleni i ciepłych brązów — połączonych z subtelnymi plamami błękitnego nieba, tworząc harmonię balansującą między naturą a ludzką konstrukcją. Postacie na pierwszym planie w strojach z XVIII wieku dodają narracyjnego wymiaru, zapraszając do wyobrażenia sobie życia i historii rozwijających się w tym szlachetnym otoczeniu. Kompozycja emanuje spokojną autorytetem; podział przestrzenny między dominującymi kamiennymi budowlami a zieloną wioską tworzy fascynujący kontrast między władzą a codziennością.

Dzieło odzwierciedla wrażliwość XVIII wieku na wierne i atmosferyczne przedstawianie miejsc historycznych. Precyzyjne, lecz delikatne pociągnięcia pędzla ukazują szkolenie artysty w rysunku topograficznym, podczas gdy ciepła, jasna paleta wywołuje emocjonalne zaangażowanie wykraczające poza chłodne dokumentowanie. Stojąc przed tą pracą, niemal można usłyszeć subtelny szum życia dworskiego przeplatający się z szelestem liści, poczuć delikatny wiatr na wzgórzu i dostrzec trwałą obecność twierdzy czuwającej nad krajobrazem. To znakomite połączenie umiejętności technicznych i poetyckiej wizji; dzieło stanowi zarówno dokument historyczny, jak i hołd dla architektonicznej wspaniałości i naturalnego piękna.