Dit delicate portret vangt het serene profiel van een jonge vrouw, haar blik is kalm en introspectief. De kunstenaar gebruikt zachte, bijna fluisterende penseelstreken en een gedempaletten die gedomineerd wordt door zachte aardetinten en subtiele blauwtinten, wat het werk een stille, contemplatieve sfeer geeft. Haar kastanjebruine haar, deels bedekt door een transparante, donkere sluier, omlijst haar gezicht met tedere gratie, terwijl een enkele turkooizen oorbel een kleurcontrast toevoegt dat de aandacht trekt naar haar verfijnde gelaatstrekken.

De compositie is intiem maar ingetogen, met een strakke focus op haar hoofd en schouders, waardoor de kijker diep kan verbinden met haar kalme uitdrukking en het zachte lichtspel op haar huid. De historische context suggereert een 19e-eeuwse gevoeligheid, waarin portretten niet alleen bedoeld waren om fysieke gelijkenis weer te geven, maar ook om de innerlijke wereld van de geportretteerde op te roepen. De zachtheid van het medium — waarschijnlijk aquarel of pastel — versterkt de etherische kwaliteit, waardoor de jonge vrouw bijna lijkt op een vluchtige visioen van een rustig moment in de tijd.