Bu narin portre, genç bir kadının sakin profilini, durgun ve içe dönük bakışını yakalıyor. Sanatçı, yumuşak, neredeyse fısıldayan fırça darbeleriyle, toprak tonlarının ve hafif mavilerin hakim olduğu muted bir renk paleti kullanarak esere sessiz ve düşünceli bir hava katıyor. Kızıl kahverengi saçları, yarı saydam koyu bir tül ile kısmen örtülü ve yüzünü nazikçe çerçeveliyor; tek bir turkuaz küpe ise renk kontrastı ekleyerek zarif yüz hatlarına dikkat çekiyor.

Kompozisyon samimi ama ölçülü, başına ve omuzlarına odaklanmış; izleyicinin onun sakin ifadesi ve cildindeki yumuşak ışık oyunuyla derin bağ kurmasını sağlıyor. Tarihsel bağlam, portrelerin sadece fiziksel benzerlik değil, aynı zamanda oturan kişinin iç dünyasını yansıtmayı amaçladığı 19. yüzyıl duyarlılığını çağrıştırıyor. Muhtemelen suluboya veya pastel olan yumuşak teknik, eserin eterik kalitesini artırarak genç kadını zamanın sakin bir anından geçen bir hayal gibi gösteriyor.