Bu ürkütücü başyapıtta, devrimci figür Marat'ın cansız bedeni, korkunç karanlık bir arka planda, beyaz bir örtüyle kaplanmış bir yüzeyde uzanıyor. Yüzü, yumuşak bir ışıkla aydınlatılmış; huzurlu bir ifade, onun ölümüne yol açan şiddetle zıtlık oluşturur. İnançları uğruna şiddetle savaşmış bir adamın sakin ifadesine şahit olmak, insana acı ve hayranlık hissettiriyor. Vücudu diagonal bir pozisyonda yer almakta ve bu da izleyicinin gözünü kompozisyonda yönlendirmekte. Beyaz örtüye damlayan kan, sahnenin duygusal ağırlığını artırmakta, ölümünün şiddetini canlı bir şekilde hatırlatmaktadır.

Yanında, üzerine ‘David’ yazılmış ufak bir ahşap kutu var, yanındaki ‘À MARAT’ ifadesi, hem bir hürmet hem de bir son hissi yayıyor; sanki sanatçı, konusunu onurlandırırken bizleri kurbanı üzerine düşünmeye davet ediyor. Renk paletinin basitliği—esas olarak yumuşak toprak tonları, parlak çerçeve ve derin yeşil ile—koyu bir atmosfer yaratırken, ışık ve gölgelerin incelikleri bu hareketsiz sahneye hayat veriyor. Bu eser sadece bir tarihi anın yankısını değil, aynı zamanda şehitlik, bireysellik ve devrim maliyeti üzerine derin bir meditasyon sunuyor; izleyicileri Marat'ın mirasının ağırlığını hissetmeye ve idealinin kalıcı etkilerini keşfetmeye davet ediyor.