Eser, huzurlu bir akşamın sakin bir sahnesini gözler önüne seriyor; ön planda, geniş kenarlı bir saman şapka takan mavi elbiseli bir kadın yer alıyor; vücudu, sanki düşüncelere dalmış gibi, hafifçe yan duruyor. Fırça çalışması tipik Munch'la, yumuşak ve akıcı hareketleriyle figürü, yoğun bir yeşillik ile kaplı serin bir arka plana harmanlıyor. Arkasında, bir grup insan su kenarında keyifli bir uğraşla meşguldür; bu, rahatlama ve huzur atmosferi yaratır. Genel kompozisyon dingin ama dinamik; çimenlerin diyagonal çizgileri, gözlemcilerin gözlerini uzaktaki figürlere yönlendiriyor.

Renk, bu eserin önemli bir rol oynar; maviler ve yeşillerin baskın olduğu bu palet, huzurlu bir his uyandırıyor. Kadının kıyafetlerindeki sıcak tonlar, doğanın daha soğuk tonlarıyla nazik bir tezat oluşturuyor; bu da dikkatimizi onun derin düşünce içine daldığı duruşa çekiyor. Bu, bir yansıma, huzur ama aynı zamanda Munch’ın sanatsal psikolojisine çok uyan bir yalnızlık karışımı duygusu uyandırıyor. Tarihi bağlamı incelediğimizde, bu eserin, simgelerin ve duyguların sanatın içinde önemli bir rol oynamaya başladığı bir dönemden geldiği dikkat çekicidir; bu da modernizme doğru bir geçişi işaret ediyor. Munch'ın, görünüşte sıradan sahnelere duygusal derinlik ekleme yeteneği, sanatsal ifadenin evrimi açısından önemli bir adım taşımakta, bugüne kadar izleyicilerle yankı bulmaktadır.