In dit schrijnende meesterwerk ligt het levenloze figuur van Marat, een sleutelfiguur in de revolutie, uitgestrekt op een oppervlakte bekleed met een wit doek dat scherp contrasteert met de donkere, schimmige achtergrond. Zijn gezicht, verlicht door een zachte licht, vangt een kalmte die bijna onverenigbaar lijkt met de gewelddadige daad die leidde tot zijn dood; het is moeilijk om geen steek van verdriet en bewondering te voelen wanneer we de vredige uitdrukking van een man zien die vurig voor zijn overtuigingen heeft gevochten. Zijn lichaam is in een diagonale positie geplaatst, wat de blik van de kijker door de compositie leidt en de tragische stilstand van zijn vorm benadrukt. Het karmijn dat het witte doek bevlekt, voegt emotioneel gewicht toe aan de scène, een levendig herinnering aan het geweld van zijn dood.

Naast hem staat een kleine houten kist die is gegraveerd met de naam 'David', samen met de zin 'À MARAT', die zowel een toewijding als een gevoel van afsluiting uitstraalt, alsof de kunstenaar zijn onderwerp eert terwijl hij ons uitnodigt na te denken over zijn offer. De eenvoud van het palet — voornamelijk neutrale aardetinten, aangevuld met stralend wit en diep groen — creëert een sombere sfeer, terwijl de complexe licht- en schaduwstructuren leven in deze anders statische scène blazen. Dit werk vange niet alleen de nasleep van een cruciaal historisch moment, maar dient ook als een diepgaand meditatie over martelaarschap, individualiteit en de kosten van revolutie; het nodigt kijkers uit om het gewicht van Marats erfgoed en de blijvende impact van zijn idealen te voelen.