In dit indringende werk komen twee mannen samen rond een tafel en lijken ze betrokken te zijn bij een intense kaartspel, vastgelegd in een moment van concentratie. Hun gezichten, met uitdrukkingen die schommelen tussen ernst en plezier, komen naar voren vanuit een achtergrond die geschilderd is in gedurfde, draaiende kleuren die doen denken aan een stormachtige zonsondergang. Groene en oker tinten omringen hen en creëren een scherp contrast met de rijke rode en oranje boven, wat een wereld vol emotionele stromen suggereert. Het geluid van kletterende glazen en het schudden van kaarten weerklinkt bijna uit het doek, waarbij de toeschouwer in de scène wordt ondergedompeld.

De compositie draait om driehoekige vormen, benadrukt door de stapel kaarten die op de tafel ligt — een visueel echo van de dynamische spanning en de competitieve geest die zich ontwikkelt tussen de twee spelers. Elke figuur, gekleed in tijdsgebonden kleding, heeft een onderscheidend profiel, waardoor de blik door het schilderij wordt getrokken, alsof ze vastzitten in een spel dat niet alleen kaarten betreft, maar ook de complexiteit van het leven zelf. Munch’s penseelstreken zijn energiek en doelbewust, wordt er een ritmische stroom gecreëerd die de pulserende onzekerheid van het spel en misschien zelfs van het bestaan zelf weerspiegelt; het gaat niet alleen om winnen of verliezen, maar om de diepere menselijke verbinding die in deze gedeelde momenten wordt gevormd. Het werk vangt een moment waarin de tijd lijkt stil te staan, en geeft leven aan de gewone maar complexe daad van het spelen van kaarten.