W tym poruszającym arcydziele, bez życia figura Marata, kluczowej postaci rewolucji, leży na przysłanym białym płótnie, które wyraźnie kontrastuje z ciemnym, mrocznym tłem. Jego twarz oświetlona jest miękkim światłem, ukazując spokój, który wydaje się niemal niezgodny z przemocą, która doprowadziła do jego śmierci; trudno nie poczuć ukłucia smutku i podziwu, widząc spokojny wyraz twarzy człowieka, który gorliwie walczył za swoje przekonania. Jego ciało jest umieszczone w ukośnej pozycji, prowadząc wzrok widza wzdłuż kompozycji i podkreślając tragiczne zastoju jego formy. Czerwień, która plami białe płótno, dodaje emocjonalnego ciężaru do sceny, będąc żywym przypomnieniem o przemocy jego śmierci.

Obok niego znajduje się małe drewniane pudełko, na którym widnieje imię 'David' oraz fraza 'À MARAT', co emanuje zarówno oddaniem, jak i poczuciem zakończenia, jakby artysta oddał hołd swojemu tematowi, a jednocześnie zaprasza nas do refleksji nad jego poświęceniem. Prosta paleta—głównie w stonowanych odcieniach ziemi, akcentowanych jaskrawą bielą i głęboką zielenią—tworzy przygnębiającą atmosferę, podczas gdy skomplikowane struktury światła i cienia nadają życie temu statycznemu obrazowi. To dzieło nie tylko uchwyta echa ważnego momentu historycznego, ale także stanowi głęboką meditację na temat męczeństwa, indywidualności i kosztów rewolucji; zaprasza widzów do poczucia ciężaru spuścizny Marata i trwałego wpływu jego idei.