W tym urzekającym dziele sztuki dwie młode kobiety siedzą blisko siebie, ich wyrazy twarzy przekazują mieszankę kontemplacji i ciekawości. Ta na pierwszym planie, ubrana w elegancką czarną sukienkę, myśli, opierając brodę na dłoni, jej wzrok jest lekko spuszczony. Jej delikatne rysy są delikatnie oświetlone, podkreślone subtelną grą światła i cienia; przywołuje to poczucie intymnej refleksji. Druga postać pochyla się, szepcząc coś tajemniczego, jej figlarny uśmiech sugeruje wspólny żart lub sekret między nimi, co przyciąga uwagę widza i budzi ciekawość na temat ich relacji. Bogata i żywa paleta kolorów maluje żywą atmosferę; akcenty ciepłych tonów w tle pięknie kontrastują z chłodnymi odcieniami czarnego ubrania, odzwierciedlając witalność spotkań towarzyskich w Paryżu pod koniec XIX wieku.

Styl artystyczny jest niewątpliwie impresjonistyczny, charakteryzujący się płynnymi pociągnięciami pędzla, które tworzą ruch i emocje zamiast drobiazgowych detali. Połączenie szybkiego ruchu pędzla i miękkich form ożywia scenę, zanurzając widza w tym ulotnym momencie. To nie tylko portret dwóch postaci; to migawka ulotnej natury młodości i przyjaźni, oferująca nam okno na minioną epokę. Ta urocza interakcja między tematem a tłem ilustruje mistrzostwo Renoira w uchwyceniu istoty społecznych realiów, czyniąc z jej istotne dzieło do zrozumienia zarówno ewolucji artysty, jak i szerszej narracji sztuki w tym okresie.