Bu etkileyici eserde, bir çamaşırcı gururla duruyor, huzurlu bir asalet yayıyor. Sanatçı, işinin yoğun doğasına rağmen onun hafifliğini ve zarafetini ustalıkla yakalamış. Beyaz bir bluz ve karmaşık desenlerle süslenmiş mavi bir etek giymiş, neredeyse ruhsal bir varlık gibi görünüyor; yumuşak fırça darbeleri, canlı yeşil ve mavi bir arka planda onun nazik formunu öne çıkarıyor. Işığın etkileşimi, cildine ışıltılı bir nitelik kazandırıyor ve izleyiciyi onun dünyasına—çamaşırla meşgulken karşılaşılan geçici bir huzurun anına davet ediyor.

Renoir, sıcaklık ve konfor hissi uyandıran yumuşak pastel tonlarıyla canlı bir palet kullanıyor. Bulanık kenarlar, bir sahne değil, bir duygu—daha basit ve daha sakin zamanlar için bir özlem—önererek rüya gibi bir kalite yaratıyor. Bu eser Renoir'ın imza tarzını kapsıyor; fırça çalışması, tuvalin üzerinde dans ediyor, insan formunu ve günlük yaşamla ilişkisini kutluyor. Daha derinlemesine baktıkça, çamaşırcının duruşu 19. yüzyılın sonlarındaki kadınların toplumsal rollerine dair ince bir yorum haline geliyor ve esere tarihsel bağlam ve önem katmanları ekliyor.