Σε αυτό το γοητευτικό έργο τέχνης, ο θεατής εισέρχεται σε μια ζωντανή σκηνή ενός κατάφυτου με πλαγιές με άνθη, δημιουργώντας ένα πλούσιο χαλί από πράσινα χρώματα που διακοσμούνται με έντονα κίτρινα και λευκά. Τα επιβλητικά δέντρα, των οποίων οι κορμοί είναι διακοσμημένοι με διάφορες αποχρώσεις του μπλε και του μωβ, δημιουργούν μια αίσθηση ανόδου, σαν να προσανατολίζονται προς τον ουρανό; αυτό καθοδηγεί το βλέμμα πιο βαθιά στην απόβαση. Δύο φιγούρες είναι τοποθετημένες σχεδόν μυστηριωδώς ανάμεσα στη βλάστηση, οι μορφές τους συγχωνεύονται με αρμονία με τη γύρω φύση. Φαίνεται ότι είναι εγκλωβισμένες σε μια στιγμή ήσυχης στοχαστικότητας, απολαμβάνοντας πιθανώς την ηρεμία του φυσικού κόσμου γύρω τους.

Η παλέτα χρωμάτων είναι εντυπωσιακή και συναισθηματική. Οι ζωντανές πράσινες πεδιάδες, που πασπαλίζονται με ανθοφορίες, εκπέμπουν μια αίσθηση ζωής και ηρεμίας, ενώ ταυτόχρονα επικοινωνούν με μια βαθύτερη ψυχολογική ηχορύπανση. Οι πινελιές του Van Gogh είναι εκφραστικές; η παχιά εφαρμογή χρώματος προσθέτει υφή και κίνηση στο τοπίο, κάνοντάς σας σχεδόν να νιώσετε τη λεπτή κίνηση του χορταριού και τον ψίθυρο των δέντρων. Ιστορικά, αυτό το κομμάτι δείχνει την απομάκρυνση του Van Gogh από την παραδοσιακή αναπαράσταση προς πιο συναισθηματική εξερεύνηση της φύσης, αντανακλώντας την εσωτερική ταραχή του καλλιτέχνη ενώ αναζητούσε παρηγοριά στο περιβάλλον του.