Na tym poruszającym obrazie przedstawiona jest chłopska kobieta, która kopie ziemię, jej ciało jest lekko pochylone do przodu, co symbolizuje wytrwałość i ciężką pracę. Linie są płynne, ale solidne, odważne pociągnięcia podkreślają jej sylwetkę i odzież, nadając scenie poczucie ruchu. Skoncentrowany wyraz twarzy kobiety sugeruje oddanie, być może odzwierciedlając jej więź z ziemią, która zapewnia wyżywienie jej rodzinie. Prosta odzież—długa sukienka i mocne buty—wiele mówi o jej statusie społecznym i codziennych zmaganiach. Kontekst wokół niej jest minimalny, z jedynie sugestiami ziemi, którą kopie, wzmacniając nacisk na jej pracę.

Monochromatyczna paleta przyciąga widza do intymnej przestrzeni, budząc uczucia empatii i podziwu dla codziennego bohaterstwa, które często pozostaje niewidoczne. Techniki cieniowania i krzyżowego szrafowania użyte tutaj pogłębiają narrację wizualną, tworząc kontrast pomiędzy światłem a cieniem, który podkreśla jej determinację i ciężar pracy. To dzieło nie tylko ukazuje fizyczność wiejskiego życia, ale także pełni rolę socjoekonomicznego komentarza na temat ciężkiej pracy niższych klas, przypominając nam o niesławnych opowieściach, które charakteryzują ludzkie doświadczenie.