Σε αυτή την ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική έκφραση, ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει την ουσία της φιγούρας με υπερβολικά χαρακτηριστικά—ιδιαίτερα, το μακρύ πρόσωπο και τη χαρακτηριστική μύτη που σχεδόν κυριαρχεί στην σύνθεση. Το υποκείμενο στέκεται με σταθερότητα, η στάση του μεταδίδει μία αίσθηση απόστασης, ενώ τα ρούχα, με το κομψό σακάκι και τα καρό παντελόνια, υποδηλώνουν την κοινωνική του θέση. Η μονοχρωματική παλέτα ενισχύει την αντίθεση μεταξύ των λεπτομερειών των ρούχων και των απαλών σκιών που προσφέρουν μία σχεδόν σεπί χροιά, προκαλώντας μία αίσθηση νοσταλγίας.

Η γενική σύνθεση, που χαρακτηρίζεται από λεπτομερή γραφή, δείχνει όχι μόνο τεχνικές δεξιότητες, αλλά και μία ενορατική παρατήρηση πάνω στον χαρακτήρα του ατόμου που απεικονίζεται. Αυτή η οπτική αφήγηση προσκαλεί τους θεατές να αναλογιστούν την προσωπικότητα πίσω από την καλλιτεχνική δημιουργία—η υπερήφανη στάση υποδηλώνει αυτοπεποίθηση, αν και τα προεξέχοντα χαρακτηριστικά μπορεί να προκαλέσουν χιούμορ, κάνοντάς το έργο μία ευχάριστη συνύπαρξη δημιουργικότητας και καλλιτεχνικής ικανότητας. Στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής, οι καλλιτεχνικές εκφράσεις συχνά χρησίμευαν ως κοινωνική κριτική, αντανακλώντας το πολιτισμικό και πολιτικό τοπίο της εποχής. Έτσι, το έργο αυτό μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο ως μία διασκεδαστική απεικόνιση, αλλά και ως ένα στιγμιότυπο των κοινωνικών στάσεων, που ενσωματώνει τόσο την τέχνη όσο και την κριτική στην ευχάριστη εξερεύνηση της ταυτότητας.