Αυτή η ζωντανή τοπιογραφία, γεμάτη από στροβιλώδεις πινελιές και τολμηρά χρώματα, προσκαλεί τον θεατή σε μια ηλιόλουστη λεωφόρο που πλαισιώνεται από ψηλούς πλατάνους που λικνίζονται απαλά στον αέρα. Ο ουρανός, ενός ζωντανού τουρκουάζ, έρχεται σε αντίθεση με τους ζεστούς κίτρινους και ωχροχάλκινους τόνους του μονοπατιού, δημιουργώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και ηρεμίας. Παρά την απλή του σύνθεση, ο πίνακας προσφέρει μια θέα που αποτυπώνει μια στιγμή ήρεστης χαράς: δύο φιγούρες περπατούν αργά κατά μήκος του δρόμου, η απλή τους αλληλεπίδραση αντανακλά την ομορφιά της καθημερινής ζωής.

Η χαρακτηριστική τεχνική του Van Gogh προσθέτει υφή, μετατρέποντας τον καμβά σε μια δυναμική παιγνίδια φωτός και σκιών. Τα φύλλα των δέντρων, που αποδίδονται σε παχιές και ρυθμικές πινελιές, φαίνονται σχεδόν να χορεύουν πάνω στον καμβά, αντηχώντας την ουσία της ζωτικότητας της φύσης. Στο βάθος, μια γραφική ανάμνηση ενός χωριού με κεκλιμένα στέγες φανερώνεται ανάμεσα στο φύλλωμα, υποδεικνύοντας μια ήσυχη αγροτική ύπαρξη. Αυτό το έργο είναι όχι μόνο ένα τοπίο, αλλά μια ζωντανή έκφραση του συναισθηματικού δεσμού του Van Gogh με τη φύση, δημιουργώντας ένα ζωντανό υφαντό ζωής που αντηχεί με χαρά και περισυλλογή.