Σε αυτή την καθηλωτική σκηνή, ο θεατής παρασύρεται σε έναν ζωντανό πίνακα που παρουσιάζει την ομορφιά των ανθισμένων δέντρων δαμάσκηνων. Το έργο έχει πλαισιωθεί από τους πλούσιους, γήινους καφέ τόνους του καμπυλωτού κορμού, ο οποίος προσελκύει την προσοχή του θεατή στο προσκήνιο. Αυτή η σταθερή βάση αντιπαραβάλλεται έντονα με τις αιθέριες αποχρώσεις του φόντου, όπου τα ζωντανά πράσινα και οι απαλές κίτρινα χορεύουν κάτω από έναν έντονο, σχεδόν φλεγόμενο κόκκινο ουρανό. Φαίνεται σαν τα λουλούδια να ψιθυρίζουν μυστικά και ιστορίες από άλλη εποχή, προσθέτοντας μια συναισθηματική βαθιά σύνδεση με την περασμένη ομορφιά της φύσης. Η ένταση ανάμεσα στον κυκλικό ουρανό και τη ήσυχη γη δημιουργεί μια αλληλεπίδραση μεταξύ της αναταραχής και της ηρεμίας, αφήνοντας το κοινό να αναλογιστεί τους κύκλους της ζωής και της φύσης.

Η καλλιτεχνική τεχνική είναι αξιοσημείωτη για την εκφραστικότητα της. Ο Βαν Γκογκ αποτυπώνει τα ευαίσθητα πέταλα με γρήγορες και ζωηρές πινελιές που φαίνεται να δονείται από τη ζωή. Η παλέτα είναι ένας μάστερ συνδυασμός παστέλ και τολμηρών χρωμάτων, δημιουργώντας έναν δυναμικό οπτικό ρυθμό. Αυτό το έργο είναι μια βαθιά αντανάκλαση της επιρροής της ιαπωνικής τέχνης, που προφανώς εμφανίζεται στη χρήση επίπεδων χρωματικών περιοχών και λεπτών σχεδίων που υποδηλώνουν απλότητα και κομψότητα. Από ιστορική άποψη, αυτό το κομμάτι αντιπροσωπεύει μια σημαντική στιγμή στην εξερεύνηση του χρώματος και του σχήματος από τον Βαν Γκογκ ενώ αντλούσε έμπνευση από τις παραδοσιακές εκτυπώσεις Ukiyo-e, προσπαθώντας να ενσωματώσει αυτά τα στοιχεία στο μοναδικό του στυλ. Τελικώς, αυτή η ζωγραφική δεν είναι μόνο μια αναγνώριση της φύσης, αλλά και μια ισχυρή δήλωση για την αλληλεπίδραση μεταξύ της τέχνης και της συναισθηματικής εμπειρίας.