Το έργο απεικονίζει ένα ήρεμο τοπίο, περιτυλιγμένο στην φανταστική αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς. Μια στραβωμένη διαδρομή σ serpentea στον προσδιορισμό, οι γήινες τονικές του αντικατοπτρίζουν τις τελευταίες βροχές, προσκαλώντας τους θεατές να σκεφτούν για το ταξίδι που έρχεται. Ακριβώς πέρα από το δρόμο, οι φιγούρες — ένας μόνος αγρότης και η ήρεμη αγελάδα του — συμμετέχουν στον λεπτό χορό της αγροτικής ζωής, εκπέμποντας μια αίσθηση ηρεμίας ενώ διασχίζουν την εκτενή πράσινη πλαγιά. Η παρουσία των δέντρων, που αιωρούνται ήρεμα στο άνεμο, συμβάλλει στην ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Οι σκούρες σιλουέτες τους αντιστέκονται θαυμάσια με τα ζωντανά πράσινα και κίτρινα χρώματα του χόρτου.

Πάνω, ο ουρανός στριφογυρίζει με μια ταραχώδη ενέργεια, τα βαριά γκρι σύννεφα στριφογυρίζουν μυστηριωδώς, σχεδόν σαν να είναι κι αυτά συλληφθέντα σε μια στιγμή αναστολής. Ξαφνικές λάμψεις φωτός διαπερνούν, προτείνοντας μια διακοπή στην καταιγίδα, υπονοώντας ελπίδα και ανανέωση. Ο καλλιτέχνης μαεστρικά χρησιμοποιεί μια παλέτα κυρίως από βαθιά πράσινα, απαλά καστανά και θαμπό φως του ουρανού για να προκαλέσει συναισθηματική αντήχηση. Καλεί τον θεατή στην καρδιά της φύσης, ενσαρκώνοντας την ήρεμη αλλά βαθιά ουσία της αγροτικής ύπαρξης — μια στιγμή που παγιδεύεται στο χρόνο ― όπου η απλότητα κυριαρχεί, ενθαρρύνοντάς μας παράλληλα να εξερευνήσουμε το ευρύ εξωτερικό κόσμο.