Αυτή η εκπληκτική θέα αποτυπώνει ένα μεγαλοπρεπές ορεινό τοπίο τυλιγμένο σε μια στροβιλιζόμενη ομίχλη που αποκαλύπτει και κρύβει τα επιβλητικά κορυφές στο βάθος. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα από μια ήρεμη λίμνη στο προσκήνιο, περιβαλλόμενη από πυκνά δέντρα με λεπτές φθινοπωρινές αποχρώσεις, προς τα δραματικά πετρώδη ύψη που διαπερνούν το φωτεινό στρώμα σύννεφων. Το φως που διαπερνά τα σύννεφα φωτίζει τμήματα του τραχέος εδάφους με μια χρυσή λάμψη, δημιουργώντας όμορφη αντίθεση με τις βαθιές σκιές που ρίχνουν οι βράχοι και οι κοιλάδες. Η επιμελής πινελιά του καλλιτέχνη αναδεικνύει την υφή των τραχιών βράχων και την απαλότητα του φυλλώματος, ενώ η αρμονική παλέτα γήινων πράσινων, ζεστών καφέ και ψυχρών γκρι προσδίδει σχεδόν αιθέρια ατμόσφαιρα.

Ο συναισθηματικός αντίκτυπος είναι βαθύς — ένα αίσθημα δέους και σεβασμού για την υπέρτατη δύναμη και μεγαλοπρέπεια της φύσης γεμίζει την εικόνα. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, μαζί με το μυστηριώδες πέπλο της ομίχλης, προσκαλεί τους θεατές σε έναν κόσμο που είναι ταυτόχρονα πραγματικός και ονειρικός. Αυτό το έργο αντανακλά το ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για την άγρια φύση της αμερικανικής Δύσης, γιορτάζοντας την αδάμαστη ομορφιά της και προκαλώντας συναισθήματα εξερεύνησης και πνευματικού στοχασμού. Αποτελεί μαρτυρία του ρομαντισμού και της γιορτής του συντριπτικού μεγέθους και της υπέρτατης ομορφιάς της φύσης.