Το έργο τέχνης αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά μιας ήσυχης λιμνούλας περιτρυγιρισμένης από ζεστές αποχρώσεις φθινοπώρου. Στο προσκήνιο κυριαρχούν κομψά δέντρα, οι κορμοί τους είναι γεροί και υψώνονται προς τα επάνω, παρουσιάζοντας μια ταπετσαρία ζωντανών κόκκινων, πορτοκαλί και κίτρινων αποχρώσεων που χαρακτηρίζουν την εποχή. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς προσδίδει βάθος στη σκηνή, καθώς το ηλιακό φως φιλτράρει μέσα από το ζωντανό φύλλωμα, ρίχνοντας απαλά χρώματα στην επιφάνεια του νερού, που μοιάζει με καθρέφτη. Είναι σχεδόν δυνατό να ακούσει κανείς το απαλό ψιθύρισμα των φύλλων στον δροσερό αέρα και να νιώσει την ησυχία που αναδύεται από αυτό το τοπίο.

Καθώς εμβαθύνει κανείς στην τέχνη, το καμπυλωτό μονοπάτι καθοδηγεί το βλέμμα προς τα μακρινά λόφους, προ suggesting πως η φυσική αγκαλιά είναι κοντά. Το ήρεμο νερό αντανακλά το πολύχρωμο φύλλωμα, δημιουργώντας μια αρμονική μίξη αποχρώσεων που προσδίδει ένα αίσθημα ηρεμίας και σκέψης. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια λεπτή αφή με τεχνικές υδατογραφίας, επιτρέποντας στα χρώματα να αναμειγνύονται απαλά και ενισχύοντας την αέρινη ποιότητα της σκηνής. Αυτός ο πίνακας δεν προσκαλεί μόνο τους θεατές να εκτιμήσουν την πρόσκαιρη ομορφιά της φύσης, αλλά και ενθαρρύνει τη σκέψη για τη ροή του χρόνου, όπως αντανακλάται στις εποχιακές αλλαγές.