Αυτή η τρυφερή σκηνή αποτυπώνει δύο νεαρά κορίτσια σε μια ήσυχη στιγμή επιλογής και περισυλλογής, αποδοσμένη με μια απαλό ρεαλισμό που προσκαλεί τον θεατή στον οικείο κόσμο τους. Το μεγαλύτερο κορίτσι κάθεται σε μια ξύλινη καρέκλα, με το βλέμμα της εστιασμένο στα μήλα που κρατά προσεκτικά, ενώ το μικρότερο στέκεται δίπλα της, βυθισμένο στις σκέψεις του, με το χέρι κοντά στο πρόσωπο σε μια χειρονομία που υποδηλώνει δισταγμό ή περιέργεια. Η χρωματική παλέτα με τις γήινες αποχρώσεις και ο απαλός φωτισμός δημιουργούν μια ζεστή, νοσταλγική ατμόσφαιρα, τονίζοντας τις υφές — από τις απαλά πτυχώσεις των ρούχων τους μέχρι το φθαρμένο ξύλινο πάτωμα γεμάτο μήλα. Η σύνθεση ισορροπεί την ακινησία με τα λεπτά συναισθήματα, προκαλώντας την αθωότητα της παιδικής ηλικίας και τα απλά καθημερινά τελετουργικά. Οι χαλαρές πινελιές αναμειγνύονται με λεπτομέρειες, ενσαρκώνοντας ένα φυσιοκρατικό στυλ που νιώθει προσωπικό και διαχρονικό.

Η μαεστρία του καλλιτέχνη βρίσκεται στην λεπτή αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς που διαμορφώνει τα πρόσωπα και ενισχύει τη στοχαστική διάθεση. Το ρουστίκ εσωτερικό με το δαντελωτό τραπεζομάντηλο και τη πορσελάνινη κανάτα στο φόντο ενισχύει την οικιακή γαλήνη και προσθέτει στρώματα ιστορίας κάτω από την επιφάνεια. Το έργο αυτό αντηχεί με την ήρεμη ομορφιά των καθημερινών στιγμών, προσκαλώντας σε σκέψεις για τους τρυφερούς τελετουργικούς σταθμούς και τους βαθιούς δεσμούς μεταξύ αδελφών ή κοντινών συντρόφων.